Ανάμεσα στις Σποράδες και στις Κυκλάδες
Η Σκύρος είναι το μεγαλύτερο νησί των Σποράδων με έκταση 215 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Αν και η αρχιτεκτονική της Σκύρου παραπέμπει στις Κυκλάδες, περισσότερο από το μισό νησί είναι καταπράσινο, όπως οι Σποράδες.
Το νησί φημίζεται για τις εκπληκτικές αμμουδιές του αλλά και για την ομορφιά της Χώρας.
Το νησί πήρε την ονομασία του, όπως υποστηρίζουν πολλοί ιστορικοί, από το άγριο πετρώδες έδαφος του. Σκίρον ή σκύρον σημαίνει συντρίμμια πέτρας.
Ως παλαιότερα ονόματα μνημονεύονται τα Πελάσγια και Δολοπία. Όπως αναφέρεται σε αρχαία κείμενα το νησί έχει κατοικηθεί από Κάρες, Κρήτες, και Δόλοπες.
Η Σκύρος είναι γνωστή από τη μυθολογία. Σύμφωνα με την παράδοση εδώ πέθανε και τάφηκε ο βασιλιάς Θησέας των Αθηνών.
Επίσης, λέγεται ότι η νύμφη Θέτις έστειλε εδώ τον γυιό της Αχιλλέα, στην αυλή του Βασιλιά της Σκύρου Λυκομήδη, μεταμφιεσμένο σε κορίτσι για να αποφύγει τα δεινά του Τρωικού Πολέμου.
Η Σκύρος κυριεύθηκε το 470 π.Χ. από τον Αθηναίο στρατηγό Κίμωνα, που εγκατέστησε στο νησί Αθηναίους αποίκους.
Στη συνέχεια, καταλήφθηκε από τους Μακεδόνες το 332 π.Χ., αλλά, με τη μεσολάβηση των Ρωμαίων επανήλθε στους Αθηναίους, το 196 π.Χ.
Στους Βυζαντινούς Χρόνους χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας ισχυρών. Το 960 ιδρύεται ο ναός του Αγ. Γεωργίου στο κάστρο. Το 1204, όταν μοιράστηκε η Αυτοκρατορία ανάμεσα στους σταυροφόρους, τα νησιά υπήχθησαν στη Βενετία και οι αδελφοί Ανδρέας και Ιερεμίας Γκύζη κατέλαβαν τα νησιά Τήνο, Μύκονο, Σκιάθο, Σκόπελο και Σκύρο.
Το 1354 δούκας της Νάξου κατέλαβε τη Σκύρο και το 1403 το νησί υπάγεται στην εξουσία του Σουλτάνου, αποδίδεται στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Εμμανουήλ και το 1453 παραδίδεται στους Ενετούς.
Το 1538 κατακτάται από τον Τούρκο αρχιναύαρχο Χαιρετίν Μπαρμπαρόσα. Το 1652 κατελήφθη από τον στόλο της Βενετίας και το 1770 περνά στην Ρωσική κατοχή. Το 1821 στον Εθνικό αγώνα της ανεξαρτησίας η Σκύρος προσέφερε πολλά σε έμψυχο και άψυχο υλικό.
Συμμετείχαν επίσης αρκετοί Σκυριανοί στην Φιλική Εταιρεία και στήθηκε λιμάνι ασφαλείας στους ξεριζωμένους πρόσφυγες.
Μια επίπεδη λωρίδα, από το Αχίλλι μέχρι την Καλαμίτσα, μήκους 4 χλμ, που κάποτε ήταν θάλασσα, χωρίζει το νησί σε δυο τμήματα, στο βορειοδυτικό , που είναι γεμάτο με πευκοδάση και αρκετή βλάστηση, και το νοτιοανατολικό, που είναι σχεδόν άγονο και θυμίζει έντονα κυκλαδίτικο τοπίο.
Εκεί ακόμα ξεχειμωνιάζουν τα μικρόσωμα Σκυριανά αλογάκια , που είναι φημισμένα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Να συμπληρώσουμε εδώ, ότι για τους πεζοπόρους και ορειβάτες υπάρχουν τα δυο ψηλά βουνά, ο Κοχλίας στο νότιο τμήμα (794 μ.) και ο Όλυμπος στο βόρειο τμήμα (390 μ.), όπως επίσης οι βουνοκορφές Μάρμαρο (394 μ.), Κλαρί (331 μ.), Αφανές (327 μ.), Όρος (316 μ.) και Αη Λείας (294 μ.).
Οι οικισμοί είναι ελάχιστοι συγκριτικά με το μέγεθος του νησιού. Ο μεγαλύτερος οικισμός είναι η Χώρα με την ονομασία Σκύρος. Εδώ ζεί το 80% των τριών χιλιάδων κατοίκων του νησιού και είναι το οικονομικό και εμπορικό κέντρο.
Η Χώρα είναι χτισμένη πάνω σε ένα βράχο από την πίσω μεριά του νησιού και δεν είναι ορατή από τον δρόμο που οδηγεί προς αυτήν ή από την θάλασσα, κι ο λόγος είναι ότι χτίστηκε έτσι προκειμένου να προφυλαχτούν οι κάτοικοι από τους πειρατές. Τα σπίτια ήταν πολύ μικρά και στο μουσείο του νησιού θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τα μικροσκοπικά έπιπλα και την πλήρη αναπαράσταση ενός παραδοσιακού σκυριανού σπιτιού.
http://skyrosnet.gr/el/ενημέρωση-ειδήσεις-επικαιρότητα,-αρθογραφία,-απόψεις/απόψεις/item/ανάμεσα-στις-σποράδες-και-τις-κυκλάδες.html
Η Σκύρος είναι το μεγαλύτερο νησί των Σποράδων με έκταση 215 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Αν και η αρχιτεκτονική της Σκύρου παραπέμπει στις Κυκλάδες, περισσότερο από το μισό νησί είναι καταπράσινο, όπως οι Σποράδες.
Το νησί φημίζεται για τις εκπληκτικές αμμουδιές του αλλά και για την ομορφιά της Χώρας.
Το νησί πήρε την ονομασία του, όπως υποστηρίζουν πολλοί ιστορικοί, από το άγριο πετρώδες έδαφος του. Σκίρον ή σκύρον σημαίνει συντρίμμια πέτρας.
Ως παλαιότερα ονόματα μνημονεύονται τα Πελάσγια και Δολοπία. Όπως αναφέρεται σε αρχαία κείμενα το νησί έχει κατοικηθεί από Κάρες, Κρήτες, και Δόλοπες.
Η Σκύρος είναι γνωστή από τη μυθολογία. Σύμφωνα με την παράδοση εδώ πέθανε και τάφηκε ο βασιλιάς Θησέας των Αθηνών.
Επίσης, λέγεται ότι η νύμφη Θέτις έστειλε εδώ τον γυιό της Αχιλλέα, στην αυλή του Βασιλιά της Σκύρου Λυκομήδη, μεταμφιεσμένο σε κορίτσι για να αποφύγει τα δεινά του Τρωικού Πολέμου.
Η Σκύρος κυριεύθηκε το 470 π.Χ. από τον Αθηναίο στρατηγό Κίμωνα, που εγκατέστησε στο νησί Αθηναίους αποίκους.
Στη συνέχεια, καταλήφθηκε από τους Μακεδόνες το 332 π.Χ., αλλά, με τη μεσολάβηση των Ρωμαίων επανήλθε στους Αθηναίους, το 196 π.Χ.
Στους Βυζαντινούς Χρόνους χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας ισχυρών. Το 960 ιδρύεται ο ναός του Αγ. Γεωργίου στο κάστρο. Το 1204, όταν μοιράστηκε η Αυτοκρατορία ανάμεσα στους σταυροφόρους, τα νησιά υπήχθησαν στη Βενετία και οι αδελφοί Ανδρέας και Ιερεμίας Γκύζη κατέλαβαν τα νησιά Τήνο, Μύκονο, Σκιάθο, Σκόπελο και Σκύρο.
Το 1354 δούκας της Νάξου κατέλαβε τη Σκύρο και το 1403 το νησί υπάγεται στην εξουσία του Σουλτάνου, αποδίδεται στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Εμμανουήλ και το 1453 παραδίδεται στους Ενετούς.
Το 1538 κατακτάται από τον Τούρκο αρχιναύαρχο Χαιρετίν Μπαρμπαρόσα. Το 1652 κατελήφθη από τον στόλο της Βενετίας και το 1770 περνά στην Ρωσική κατοχή. Το 1821 στον Εθνικό αγώνα της ανεξαρτησίας η Σκύρος προσέφερε πολλά σε έμψυχο και άψυχο υλικό.
Συμμετείχαν επίσης αρκετοί Σκυριανοί στην Φιλική Εταιρεία και στήθηκε λιμάνι ασφαλείας στους ξεριζωμένους πρόσφυγες.
Μια επίπεδη λωρίδα, από το Αχίλλι μέχρι την Καλαμίτσα, μήκους 4 χλμ, που κάποτε ήταν θάλασσα, χωρίζει το νησί σε δυο τμήματα, στο βορειοδυτικό , που είναι γεμάτο με πευκοδάση και αρκετή βλάστηση, και το νοτιοανατολικό, που είναι σχεδόν άγονο και θυμίζει έντονα κυκλαδίτικο τοπίο.
Εκεί ακόμα ξεχειμωνιάζουν τα μικρόσωμα Σκυριανά αλογάκια , που είναι φημισμένα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Να συμπληρώσουμε εδώ, ότι για τους πεζοπόρους και ορειβάτες υπάρχουν τα δυο ψηλά βουνά, ο Κοχλίας στο νότιο τμήμα (794 μ.) και ο Όλυμπος στο βόρειο τμήμα (390 μ.), όπως επίσης οι βουνοκορφές Μάρμαρο (394 μ.), Κλαρί (331 μ.), Αφανές (327 μ.), Όρος (316 μ.) και Αη Λείας (294 μ.).
Οι οικισμοί είναι ελάχιστοι συγκριτικά με το μέγεθος του νησιού. Ο μεγαλύτερος οικισμός είναι η Χώρα με την ονομασία Σκύρος. Εδώ ζεί το 80% των τριών χιλιάδων κατοίκων του νησιού και είναι το οικονομικό και εμπορικό κέντρο.
Η Χώρα είναι χτισμένη πάνω σε ένα βράχο από την πίσω μεριά του νησιού και δεν είναι ορατή από τον δρόμο που οδηγεί προς αυτήν ή από την θάλασσα, κι ο λόγος είναι ότι χτίστηκε έτσι προκειμένου να προφυλαχτούν οι κάτοικοι από τους πειρατές. Τα σπίτια ήταν πολύ μικρά και στο μουσείο του νησιού θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τα μικροσκοπικά έπιπλα και την πλήρη αναπαράσταση ενός παραδοσιακού σκυριανού σπιτιού.
http://skyrosnet.gr/el/ενημέρωση-ειδήσεις-επικαιρότητα,-αρθογραφία,-απόψεις/απόψεις/item/ανάμεσα-στις-σποράδες-και-τις-κυκλάδες.html
Skyros.net
